به گزارش بنیان به نقل از Stemcellporatl، محققین بیمارستان کودکان بوستون گزارش کرده اند که حداقل یک درمان اپی ژنتیکی که در ابتدا برای سرطان ریه امیدوار کننده نشان داده بود، دارای اثری برعکس است و منجر به تقویت سلول های بنیادی سرطانی شده و رشد تومورها را افزایش می دهد. هم چنین آن ها استراتژی را شناسایی کرده اند که این سلول ها را کاهش می دهد و سرطان ریه را در موش سرکوب می کند.

در این مطالعه جدید، محققین به بررسی بیشتر اپی ژنتیک درمانی پرداختند که آنزیمی به نام G9a را مهار می کند که نوعی هیستون متیل ترانسفراز است. پیش از این تصور می شد که آنزیم G9a یک پیشبرنده سرطان است و برخی از مطالعات نشان داده بودند که مهار G9a یک استراتژی موثر در برخی از سرطان ها از جمله آدنوکارسینوماها است. این محققین به بررسی رده های سلولی تومورهای ریوی پرداختند و دریافتند که آن ها به داروهای مهار کننده G9a حساس هستند و در سلول های توموری عمومی، این داروها رشد سلول ها را آهسته کرده و حتی آن ها را می کشند. اما این مطالعه نشان داده است که این داروها با تقویت ویژگی های بنیادینگی سلول های توموری موجب افزایش بقای آن ها می شوند. به عقیده محققین از آن جایی که داروهای مهار کننده اپی ژنتیکی اثرات گسترده ای دارند باید اثرات مهاری آن ها را نیز در پایین دست هدف شان به طور دقیق تری مطالعه کرد تا به اهداف دارویی دقیق تری رسید.

پایان مطلب/